Gezegden en spreuken - Overlijdensgedichten

Als een bloem zo is het leven
‘t Begin is teer en klein.
De één die bloeit uitbundig,
De ander geurt heel fijn.
Sommige bloemen blijven lang,
Weer andere blijven even.
Vraag niet bij welke groep je hoort,
Dat is het geheim van het leven.

Als je ouder wordt
En niet meer weet waar je bent.
Als je mensen ziet
Maar ze niet echt meer herkent.
Als je toch blijft strijden
Om bij ons te leven.
Dan hopen wij
Dat je nu de rust is gegeven.

Waar je ook bent
ik zou het niet weten
niet in tijd of afstand te meten
maar ik heb je bij me
diep in mij
daarom ben je steeds dichtbij...

Als je in je levensstrijd
warmte om je hebt verspreid
Als je iemand die daar treurt
hebt getroost en opgebeurd
Als je hielp waar je dat kon
aan wat licht en aan wat zon
Als je een goed voorbeeld geeft
heb je niet voor niets geleefd

Als verdriet en pijn ondraaglijk zijn,
schieten woorden van troost tekort.
Weet dan, dat de opgebouwde liefde die je samen deelden,
van enorme waarde zal blijken te zijn.
Een bron waar je steeds moed en vreugde kan uit putten.
Ook al doet dat nu véél pijn weet dan dat het gevoel van "veraf"
toch héél dichtbij zal zijn en blijven

De leegte zonder jou
is met geen pen te beschrijven
De leegte zonder jou
zal altijd bij ons blijven
Maar veel fijne herinneringen
verzachten onze smart
Voorgoed uit ons midden
maar altijd in ons hart

Groot was zijn liefde
Groot het verdriet
Mooi de herinneringen
Die hij achterliet.

Er is zoveel geschonden
Wat mooi had kunnen zijn
Er zijn nog zoveel wonden
Er is nog zoveel pijn.
We verlangen naar je weerzien.
We hebben nu al heimwee naar jou…

De wind leest je naam
In gouden nevels.
In herinnering bewaren,
Al het goede uit je leven,
Geloven in een nieuw bestaan,
Als thuiskomen in alle rust.

Laatste aanpassing op Sunday, November 5, 2017 om 11:33u